Millegem

Inhuldiging orgel op 14 oktober 2006

Het orgel werd gebouwd door Carolus Dillen tussen 1713 en 1723 voor de Sint-Pancratiuskerk te Ranst. In het midden van de 19e eeuw werd het orgel overgebracht naar de Onze-Lieve-Vrouwekerk van Millegem-Ranst. Bij K.B. van 20 maart 1935 werd het orgel gerangschikt als monument.

De kerkraad Sint-Pancratius is de bouwheer voor de restauratie van het orgel. De restauratie gebeurde met subsidies van de Vlaamse Gemeenschap, het provinciebestuur van Antwerpen en het gemeentebestuur van Ranst.

De restauratie werd begeleid door Gabriël Loncke, orgeladviseur te Overmere-Berlare, en werd uitgevoerd door de Firma Lapon te Diksmuide. Het orgel werd ingespeeld door Herman Stinders uit Boechout.

We schrijven nu: 30 april 2006.

Vandaag heeft Hugo Belmans afscheid genomen van Millegem. Meer dan 35 jaren heeft hij tijdens het weekeinde de Eucharistievieringen verzorgd in de kerk van Millegem. Gans de parochiegemeenschap is hem daarvoor zeer dankbaar. Na de dankviering om 9.30 uur in de kerk van Millegem was er receptie in de Cijnshoeve.

Twee parochies in Ranst of één?

Zaterdag 8 november 2003 werd er gevierd in de kerk van Millegem.
50 jaar geleden werd de kerk van Millegem immers heropend voor regelmatige liturgische vieringen.

Het was immers op 7 november 1953 dat de toenmalige deken van Zandhoven, de heer Willems, voorging in de zondagsviering. Vanaf die zondag zou er weer wekelijks een zondagsviering zijn in de kerk van Millegem.

We schrijven inderdaad “weer”, want eens was de kerk van Millegem een gewone parochiekerk. De parochie Millegem bestond zelfs eerder dan de parochie Ranst.
Lange tijd bestonden de twee parochies naast mekaar.
Met de Franse overheersing kwam daarin verandering : de parochie Millegem werd opgedeeld in twee delen : wie op het grondgebied van Vremde woonde, behoorde voortaan tot de parochie van Vremde, de rest van de parochie zou bij de parochie Ranst gevoegd worden.

Met het verdwijnen van parochie en eigen pastoor vielen ook de Misvieringen weg in de kerk van Millegem. Voortaan kwam de pastoor van Ranst nog slechts voor twee vieringen naar Millegem, en dit rond de feestdag van Sint-Antonius (17 januari) en op het feest van Maria Tenhemelopneming (15 augustus) : alleen op die twee dagen werd er Eucharistie gevierd in de kerk. (Tot 1931 werden er ook uitvaartvieringen gehouden in de kerk.)

Met de groeiende bevolking van Ranst, zowel in het centrum als in de buurt van de kerk van Millegem - de overgrote meerderheid van de mensen waren nog kerks – deed zich de noodzaak gevoelen het aantal vieringen in de parochiekerk Sint-Pancratius te vermeerderen. Een andere oplossing – bovendien zoveel gemakkelijker voor alle mensen die in de buurt van de kerk van Millegem woonden - bestond erin in de kerk van Millegem elke zondag een viering te houden.

Pastoor Van Bruggen

Wellicht heeft pastoor Van Bruggen (pastoor in Ranst van 1943 tot 1960) het probleem, samen met de mogelijke oplossing, voorgelegd aan de bisschop van Mechelen (het grote bisdom werd in 1962 gesplitst). Hoe dan ook, op 21 september kwam hulpbisschop Paul Schoenmaeckers naar Ranst en bezocht samen met pastoor Van Bruggen de kerk van Millegem in verband met een “eventuele hervatting van de Zondagsdienst” in de kerk.

Resultaat van dit bezoek van de hulpbisschop was positief : de kerk zou terug opengesteld worden voor de wekelijkse zondagsmis en “er zal intussen naar de verzekering van de bediening uitgekeken worden”. In Ranst was er naast de pastoor wel een onderpastoor, Hendrik Spruyt (onderpastoor te Ranst van 1941 tot 1961), maar de beide priesters stonden reeds in voor de vier zondagsmissen in Sint-Pancratius. Volgens de normen van die tijd kon geen van hen de dienst in Millegem waarnemen. Een tweede onderpastoor benoemen kon ook niet.

Het bisdom richtte zich daarom tot het Sint-Gummaruscollege van Lier, waar de meerderheid van de leraars uit priesters bestond. Het was de gewoonte dat deze priester-leraars, in zover hun taak in het college dat toeliet, op zaterdag en zondag in de naburige parochies als biechtvader en “mislezer”, zeg maar : als “zondagsonderpastoor” gingen helpen. Hulpbisschop Schoenmaeckers schreef een brief naar de directeur met de vraag “of er op ’t college niemand te vinden was om de zondagdienst te doen” in de kerk van Millegem. Priester-leraar Karel Peeters, die het jaar voordien tot leraar was benoemd in het college, aanvaardde.
Vanaf de plechtige heropening op 7 november zou hij wekelijks de zondagsviering verzorgen.

Rectoren en vrijwillige hulp

Ondertussen hadden de mensen van Millegem niet stil gezeten.
We kunnen het ons voorstellen dat een kerk die slechts tweemaal per jaar gebruikt werd, een flinke oppoetsbeurt nodig had. Een aantal vrijwilligers zouden na hun dagtaak, tot een stuk in de nacht – en dat gedurende zes weken – de kerk en het meubilair grondig onder handen nemen.

De eerste rector van de opnieuw geopende kerk van Millegem verzorgde de vieringen (sedert het midden van de jaren zestig was er ook op zaterdagavond een Eucharistieviering) tot 1968.

De volgende twee jaren werd deze dienst waargenomen door pater Jan Schreurs,
salesiaan van het jongenstehuis Don Bosco, en door de directeur van het college van Lier, Louis Vanden Berghe.

Rector Belmans

In 1970 kreeg Millegem terug een “vaste rector”, Hugo Belmans. Hij werd op 20 december 1953 priester gewijd en was sedert 1955 leraar aan het Sint-Gummaruscollege te Lier.

We danken Hugo Belmans voor zijn inzet voor de verzorgde vieringen in de kerk van Millegem en voor zijn hartelijke contacten met vele mensen in en rond de kerk van Millegem. We danken hem voor al deze goede diensten aan onze parochie.

We danken de zeer vele mensen die vanaf de heropening van de kerk van Millegem tot vandaag een grote zorg hebben besteed aan de kerk.

En dan denken we niet alleen aan de leden van de Kerkfabriek van onze parochie, aan de leden van de “V.Z.W. Millegemvrienden”, maar aan alle mensen die bereid waren, en nog steeds bereid zijn, de daadwerkelijke zorg voor de kerk - voor een aantal is dat zelfs een bijna dagelijkse zorg - op zich te nemen. De kerk van Millegem kan niet los gedacht worden van de inzet en de gedrevenheid van al deze mensen.

Millegemvrienden

Dat de kerk van Millegem een mooie en verzorgde kerk mag genoemd worden is, naast de tussenkomsten van de overheid, mede te danken aan de financiële bijdragen van de “Millegemvrienden”, die op hun beurt steeds mogen rekenen op de sympathie van velen, b.v. op de Millegemconcerten, bij de jaarlijkse Sint-Antoniusviering of tijdens de Millegemfeesten.

Een kerk is meer dan een mooi gebouw; een kerk is er om er samen te komen, vierend en biddend en zingend. We danken allen die de liturgische vieringen in de kerk van Millegem verzorgen. Wat men ook doet... elke taak is belangrijk.
En daarom zijn al deze mensen, van klein tot groot, onmisbaar.

50 jaar geleden werd de kerk van Millegem terug opengesteld... dat mag en moet gevierd worden. Heel zeker... Maar meer nog dan dat, moeten we de mensen vieren die deze kerk “bewoond” hebben, die er hun huis, een beetje hun “thuis”, van gemaakt hebben. Hopelijk zal dit zo blijven...

Van harte Proficiat bij deze viering en – nogmaals – dank aan allen die zich inzetten voor de kerk van Millegem, en dit alles mede namens het Parochieteam.

Marcel Van Peer, pastoor.

In 1988 begonnen de Millegemvrienden met een tweemaandelijks mededelingsblad, ‘DE MILLEGEMVRIEND’, waarin de activiteiten in en rond het kerkje worden aangekondigd. Hierin worden ook bijdragen gebracht over mensen en gebeurtenissen van Ranst en Millegem van kort of langer geleden. Dit tijdschrift verschijnt zes keer per jaar, rond het einde van de pare maanden. Het aantal abonnementen op ons blaadje bedraagt thans iets meer dan 200 geïnteresseerden. Wil jij ook tot die lezers behoren dan kan je voor het jaar 2012 uw abonnementsbijdrage storten: 16 euro op onze rekening BE87 7331 3113 1094. Als kennismaking kan je bij ons ook de nummers van de twee laatste jaren (2 x 6 stuks) bestellen samen voor 16 euro. Storten op zelfde rekening of telefoneren naar 03 353 17 70.

naar boven ^