Koffie in de kerk

***

Oefenruimtes
We hebben nood aan oefenruimtes waar we met elkaar in dialoog kunnen gaan. Dat vraagt het opschorten van het eigen gelijk en het toelaten van meerdere standpunten. Als je eerst de ander zijn visie afschiet en dan eens gaat luisteren naar zijn reactie, dan maak je de dialoog al bij voorbaat monddood. We moeten leren eerst te luisteren. Dat betekent onder meer aanvaarden dat alle mensen experts zijn in zingeving, hoe basaal ze daar ook mee omgaan - vaak uit tijdsgebrek. Niet alleen specialisten en professionals geven zin aan de anderen. Zingeving is niet langer de exclusiviteit van enkelingen. Ik zie het als een taak voor het middenveld in te staan voor ruimte, tijd en taal waar mensen samen om de tafel kunnen gaan zitten rond zingeving, ethiek, identiteit en inspiratie, want allemaal hebben we behoefte aan betekenis geven en krijgen in ons leven.      (Wim Vandewiele in een interview met Emmanuel Van Lierde in Tertio nr 675)

"Geen communio zonder communicatie"
En daar wil het wel eens aan schorten in de verschillende geledingen van onze gelovige gemeenschap. Heldere communicatie, tijdig iets aankaarten, rechtstreeks het gesprek aangaan met de directe betrokkenen, goed overleg en onderhandelen...
Ook als gemeenschap van leerlingen zitten we daar in een permanent leerproces. Niet alleen maar zeuren of kankeren in de wandelgangen, maar elkaar aanspreken en de dingen noemen zoals ze moeten gezegd worden in een evaluatievergadering...
En zeker hebben wij vertrouwvolle plekken nodig waar we gewoon kwetsbaar kunnen zeggen hoe we erbij zitten, wat ons drijft of benauwt, hoe we met de uitdagingen die soms op ons bord zijn gesmeten, zo goed mogelijk proberen om te gaan. (Eddy Van Waelderen in TOPIC van aug/sept 2012)

Hoeders en hoedsters
In Vlaanderen verzanden we snel in een samenleving of kerk waar elk zijn zelfstandige onderneming, zijn eigen K.M.O.'tje wil. Overleg kost tijd en vraagt energie. Debat vraagt analyse en voorbereiding. Het vraagt keuzes die rekening houden met andere meningen. Het is het meest vruchtbare, maar strekt niet tot eigen eer en glorie.
Een bazige werking met één sterke leider die behoefte heeft aan onderdanige die uitvoeren zonder vragen te stellen, is niet meer aanvaardbaar. Mensen zijn niet gemaakt om elkaars baas of bazin te zijn, maar wel 'hoeder en hoedster'.
'Er is beslist' is soms wel nodig om uit de chaos van de onbeslistheid te geraken, maar het mag geen houding zijn die mijn levensvervulling dient of die gewoonte wordt. 'Ik neem deel' of 'ik ben verantwoordelijk voor een deel van het geheel' is een veel vruchtbaardere en duurzamere optie. Een optie die elke deelnemer tot zijn/haar recht laat komen en zijn/haar competenties laat inbrengen.
Aanpassen of opkrassen, aanpassen en dan pas gehoord worden, dat is als vloeken in de kerk van de dialoog. Jezus 'bottom up' en niet 'top down'.
(Didier Vanderslycke in "Ga en maak het verschil!" - pagina 110-111-113)

Marcus 6, 7-13   Uitzending van de twaalf
Vers 8    '… en verbood hen iets anders mee te nemen voor onderweg dan alleen een stok, geen voedsel, geen reiszak, geen ....'
Neem dus alleen maar uw eigen ervaring mee!
Predik dus niet wat je weet. Getuig van wat je beleeft. Dan ben je een zegen voor anderen.

***

Zo was “Koffie in de Kerk” over

Ontmoeten (3)

Ontmoeting met de Andere

Voorovergebogen ontwaar je geen horizon. Met je blik afgewend bemerk je geen mensen om je heen.
Met je ogen naar beneden zie je jezelf niet eens in de spiegel. Slechts met je hoofd opgericht kan je jezelf en anderen aankijken, oog in oog.
Slechts met je ogen omhoog zie je anderen of bespeur je de Ander. Oog omhoog, zo wordt ontmoeten echt mogelijk...

Gesloten handen botsen of boksen. Daarmee duw je anderen weg. Gesloten handen kunnen niet geven of ontvangen. Ze zijn afgesloten, soms verkrampt.
Met open handen kan je onthalen, verwelkomen, uitnodigen. En de hand reiken doe je met open, uitgestrekte handen.
Gemeenschap vormen doen we door samen de handen in elkaar te slaan.
Hand in hand, zo wordt een ander samenleven echt mogelijk en kan Gods droom dagen...
(PH)

 "Niemand heeft God ooit gezien" schrijft Johannes. Toch geloven we dat Hij ons tegemoet komt en in Jezus zelfs tastbaar in ons midden was.
In de persoon van Jezus kunnen we God ontmoeten. Ben ik op één of andere manier God in mijn leven al op het spoor gekomen? Hoe ging dat in zijn werk?
Waar kan ik God ontmoeten? Wat helpt me daarbij? Bepaalde plaatsen, bepaalde personen, bepaalde handelingen, enz.? Wat leidt me af?
Onderneem ik iets om deze ontmoetingen te verzorgen of te koesteren? Welke invloed hebben deze ervaringen in mijn leven gehad?
Hoe kan onze geloofsgemeenschap daarbij een hulp zijn? (PH)

Lees hier de getuigenis van Marina     Jacqueline         Bekijk het fotoverslag.

.
                                                                   

***

naar boven ^